اسپیس ایکس از طریق شبکه ی لیزرهای فضایی اینترنت استارلینک در قطب جنوب را به صورت آزمایشی در دسترس قرار داده است.
براساس گزارش ورج، بنیاد ملی علوم در ایالات متحده، آزمودن یکی از پایانه های زمینی استارلینک را در پایگاه مک موردو (مرکزی پژوهشی در قطب جنوب) آغاز کرده است.
این بنیاد میگوید افزایش پهنای باند به لطف استارلینک، به دانشمندانی که مشغول فعالیت در قطب جنوب هستند کمک زیادی میکند.
براساس داده ها تمامی افرادی که در پایگاه مک موردو حضور دارند به یک سرویس اینترنت با سرعت ۱۷ مگابیت بر ثانیه متصل میشوند.
البته با افزایش تعداد کاربران، سرعت برای هر کاربر به شدت پایین میآید. پایگاه مک موردو اجازه نمیدهد کاربران از اپلیکیشن هایی که به پهنای باند زیادی نیاز دارند استفاده کنند.
همچنین اجازهی استفاده از سرورهای ابری، تماس ویدیویی و کارهای مشابه را ندارند. پایانه های استارلینک میتوانند دسترسی به اینترنت ۵۰ تا ۲۰۰ مگابیت برثانیه را امکان پذیر کنند.
سرویس استارلینک میتواند به دانشمندان کمک کند که سادهتر از قبل دادههای پر اهمیت علمی را به خارج از قارهی یخی ارسال کنند. استارلینک در قطب جنوب فاز آزمایشی را میگذراند، فعلاً نمیتوان از موارد استفاده ی این سرویس اینترنت ماهوارهای سخن گفت.
براساس گفتهی اسپیس ایکس، سرویس اینترنت ماهوارهای استارلینک اکنون در تمامی هفت قارهی کرهی زمین و در نواحی دور افتاده ارائه میشود.
البته این ادعای اسپیس ایکس کمی عجیب است. نقشه پوشش دهی در وب سایت رسمی اسپیس ایکس نشان می دهد که این سرویس اینترنت در قارههای آفریقا و آسیا قابل دسترس نیست.
اسپیس ایکس قصد دارد تا پیش از پایان سال جاری میلادی، استارلینک را در حداقل دو کشور از قارههای آفریقا و آسیا ارائه دهد: نیجریه و موزامبیک در آفریقا و ژاپن و فیلیپین در آسیا.
چگونگی فعال شدن اینترنت استارلینک در قطب جنوب
شبکه ی لیزری استارلینک نقش مهمی در ارائهی اینترنت به قطب جنوب دارد. در حالت عادی برای دسترسی به اینترنت استارلینک باید حتماً یک ایستگاه زمینی اسپیس ایکس در فاصلهی چندصد کیلومتری شما فعال باشد.
وظیفهی ماهواره، متصل کردن دیشهای استارلینک به ایستگاههای زمینی است. بهبود هایی که اسپیس ایکس در سیستمش اعمال کرده است ماهواره ها را نیز با یکدیگر مرتبط می کند.
این یعنی اگر ماهوارهای که مشغول برقراری ارتباط با دیش شما است نتواند با ایستگاه زمینی ارتباط برقرار کند، بهصورت خودکار به ماهوارهی دیگری وصل میشود که توانایی برقراری ارتباط با ایستگاه زمینی را دارد. ماهوارهها برای ردوبدل کردن دادههای لازم از لیزر استفاده میکنند.
با پیشرفت های اخیر سیستم استارلینک، اسپیس ایکس قصد دارد پوشش دهی شبکه ی استارلینک را در سال ۲۰۲۳ به شکل قابل توجهی گسترش دهد، بدون اینکه مجبور باشد تعداد زیادی ایستگاه زمینی جدید احداث کند.
اگر فاز آزمایشی پروژه استارلینک در قطب جنوب به موفقیت برسد، اسپیس ایکس ثابت میکند که از فناوریهای لازم برای ارائهی اینترنت ماهوارهای در دورافتادهترین نقاط زمین نیز برخوردار است.